Zygmunt Iżycki – interpretation by Joseph Butler

Podsumowanie wywiadu

24 września 1992

🇵🇱 Zygmunt Iżycki, urodzony w sierpniu 1927 roku w Rydze, na Łotwie, jest osobą odporną i przystosowującą się. Jego droga od obiecującego śpiewaka do wykwalifikowanego jubilera i modelarza okrętów, pomimo wojennych zawirowań, pokazuje jego determinację. Jego refleksje na temat tożsamości i asymilacji dostarczają cennych spostrzeżeń na temat doświadczeń imigrantów, co może rezonować ze współczesnymi czytelnikami.

Interview summary

24 September 1992

🇬🇧 Zygmunt Iżycki, born in August 1927 in Riga, Latvia, is a resilient and adaptable individual. His journey from a promising singer to a skilled jeweler and ship modeler, despite wartime disruptions, showcases his determination. His reflections on identity and assimilation offer valuable insights into the immigrant experience, resonating with contemporary readers.

Interpretacja 2

Joseph Butler
w badaniu dla London Museum

31 Stycznia 2024

🇵🇱 Spośród 160 000 Polaków zarejestrowanych w brytyjskim spisie ludności w 1951 roku, około 60% wcześniej mieszkało na wschodnich kresach Polski z okresu międzywojennego. Rodziny z terenów, które obecnie należą do Ukrainy, Litwy i Białorusi, nie mogły wrócić do swoich domów po II wojnie światowej, ponieważ granice zostały zmienione na konferencji jałtańskiej i ich domy znalazły się w Związku Radzieckim. To dlatego tak wielu Polaków osiedliło się w Wielkiej Brytanii po 1945 roku.

Interpretation 2

Joseph Butler
researching for London Museum

31 January 2024

🇬🇧 Of the 160,000 Poles registered in the 1951 British census, around 60% had previously lived in Poland's inter-war eastern borderlands. Families from what is now Ukraine, Lithuania and Belarus were unable to return home after the Second World War, because the borders had been changed at the Yalta Conference and their homes were now in the Soviet Union. This is why so many Poles resettled in the UK after 1945. [Note- this region is often referred to as Kresy Wschodnie, this is problematic and would not be appropriate for the museum but an explanation can be found in the following article: Kamusella, T. (2019) 'The Russian Okrainy (Окраины) and the Polish Kresy: Objectivity and Historiog-raphy, Global Intellectual History.

Chociaż wszystkim Polakom, którzy osiedlili się w powojennej Wielkiej Brytanii, zaoferowano brytyjskie obywatelstwo w 1947 roku, do 1961 roku tylko 23 000 (16% społeczności) zostało naturalizowanych. Do dziś nie ma spójnego modelu podwójnego obywatelstwa w Wielkiej Brytanii, a sytuacja ta była jeszcze gorsza w połowie XX wieku. Niektórzy Polacy drugiego pokolenia identyfikują się jako “Ponglish”, łącząc dwie tożsamości narodowe, które czasami wydają się sobie przeciwstawne.

While all Poles that resettled in post-war Britain were offered British citizenship in 1947, by 1961 only 23,000 (16% of the community) had been naturalised. To this day there is not a coherent model for dual-nationality in the UK, a situation that was worse in the mid-20th century. Some second generation Poles identify as “Ponglish”, a combination of two national identities that sometimes feel oppositional.

Polacy, którzy wcześniej mieszkali na wschodnich kresach, przybyli do Wielkiej Brytanii z istniejącym już zrozumieniem różnorodności. Wielu polskich przyjaciół mojego dziadka mieszkało w miastach takich jak Wilno (Vilnius) i Lwów (Lviv), które miały duże niepolskie, niekatolickie populacje. Chociaż wiele społeczności żyło w harmonii, występował antysemityzm i tłumienie tożsamości mniejszościowych. Ponadto wielu Polaków, którzy osiedlili się w powojennej Wielkiej Brytanii, spędziło czas w obozach dla uchodźców w Indiach i Afryce Wschodniej podczas II wojny światowej, gdzie regularnie mieszali się z lokalnymi, niebiałymi populacjami. Te czynniki sprawiły, że niektórzy Polacy, tacy jak Zygmunt Iżycki, byli znacznie bardziej komfortowi w kontaktach z różnorodną grupą ludzi niż ich brytyjscy rówieśnicy. Krąg towarzyski Zygmunta Iżyckiego przypomina mi bardzo krąg mojego dziadka. On również utrzymywał w większości brytyjskie towarzystwo i nie uczęszczał do licznych polskich klubów społecznych, które powstały w powojennej Wielkiej Brytanii. Uważał, że jego rówieśnicy, którzy uczęszczali do tych klubów, tęsknili za przeszłością, która nigdy nie wróci, podczas gdy on chciał budować nowe życie w Wielkiej Brytanii.

Poles that had previously lived in the eastern borderlands arrived in Britain with a pre-existing understanding of diversity. Many of my grandfather's Polish friends had lived in cities like Wilno (Vilnius) and Lwow (Lviv), which had large non-Polish, non-Catholic populations. While many communities lived in harmony, antisemitism and the suppression of minority identities did occur. In addition to this, many Poles who settled in postwar Britain had spent time in refugee communities in India and East Africa during the Second World War, where they regularly mixed with local, non-white, populations. These factors resulted in some Poles, like Zgymunt Izycki, being far more comfortable interacting with a diverse group of people than their British peers. Zgymunt Izycki's social circle reminds me a lot of my grandfather's. He also maintained a largely British group of friends, and did not frequent any of the myriad Polish social clubs that formed in postwar Britain. He thought that his peers who attended those clubs were yearning for a past that would never come back, whereas he wanted to build a new life in Britain.

Relacje Zygmunta Iżyckiego z Kenem Livingstone'em są nietypowe dla Polaków jego pokolenia w Wielkiej Brytanii. Po cierpieniach ze strony Związku Radzieckiego w latach 40. wielu Polaków w powojennej Wielkiej Brytanii było gorliwie antykomunistycznych. Często przejawiało się to jako opozycja wobec aktorów na lewicy brytyjskiej polityki, takich jak szkoccy posłowie Red Clydeside, związki zawodowe (które były bardzo przeciwne polskiej pracy w latach 40.) oraz autorzy broszury z 1947 roku “Keep Left” (w tym Michael Foot).

Zgymunt Izycki's interactions with Ken Livingstone are unusual for Poles of his generation in Britain. Having suffered at the hands of the Soviet Union during the 1940s, many Poles in post-war Britain were fervently anti-Communist. This often manifested as opposition to actors on the left of British politics, such as Scottish Red Clydeside MPs, Trade Unions (who were very opposed to Polish labour in the 1940s) and the authors of the 1947 pamphlet Keep Left (which included Michael Foot).

Małżeństwo Zygmunta Iżyckiego z Angielką było bardzo powszechne, ale kontrowersyjne w jego pokoleniu. Jako społeczność wojskowa, w Wielkiej Brytanii lat 40. przypadało czterech dorosłych polskich mężczyzn na jedną dorosłą Polkę. Oznaczało to, że małżeństwa mieszane były bardziej powszechne niż nie. Jednak starsi Polacy często krzywo patrzyli na takie małżeństwa, ponieważ brytyjskie kobiety nie były uważane za zdolne do wychowywania dzieci z silnym poczuciem polskiej tożsamości. W przeciwieństwie do rodziny żony Iżyckiego, niektórzy brytyjscy obserwatorzy również nie pochwalali tych związków, a stereotyp polskiego żołnierza-Casanovy zakorzenił się w wojennej Szkocji. Mój dziadek i jego brat obaj poślubili Szkotki, co spowodowało trwały konflikt z ich rodzicami.

Zgymunt Izycki's marriage to an English woman was very common, but controversial, amongst his generation. Being a military community, there were four adult Polish men to every one adult Polish woman in 1940s Britain. This meant that mixed marriages were more common than not. However, mixed marriages were often frowned upon by older Poles, because British women were not trusted to raise children with a strong sense of Polish identity. Unlike Izycki's wife's family, some British observers also disapproved of these relationships, with the stereotype of the Casanova Polish soldier taking root in wartime Scotland. My grandfather and his brother both married Scottish women, creating a lasting rift with their parents.

Powrót ⪢ Zygmunt Izycki – interview interpretation

Back to ⪢ Zygmunt Izycki – interview interpretation