Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- kuchnia:ciasto-wiewiorka [2025/03/15 14:05] – Historia EN Wojtek
+++ kuchnia:ciasto-wiewiorka [2025/03/15 14:21] (current) – [Ciasto Wiewiórka] literówki Wojtek
@@ Line 13: / Line 13: @@
 🗨 **Wojciech**: Całkiem jeszcze do niedawna wydawało mi się, że Mama musiała poznać się na moim talencie kulinarnym dość wcześnie. Jej starania o to, abym pamiętał przepisy mogły mieć jednak zupełnie inny powód.
-Na codzień pochłonięta doglądaniem swojego domu, Mama w rodzinne Tarnowskie Góry nie wracała częściej niż raz do roku. Warszawę własnymi rękami podnosiła z gruzów wojny i chcąc nie chcąc została w niej "słoikiem" – Tym niewybrednym słowem my, urodzone w dużych miastach dzieci po cichu określamy przyjezdnych. Chodzi o jedzenie potraw przywiezionych z domu. O rodzinę, która kosztem wyrzeczeń mebluje cię kulinarnie, podczas gdy miejscowi widzą w słoikach z twojego parapetu symptom uzależnienia ekonomicznego, bycia na wczesnym etapie dorobku.
+Na co dzień pochłonięta doglądaniem swojego domu, Mama w rodzinne Tarnowskie Góry nie wracała częściej niż raz do roku. Warszawę własnymi rękami podnosiła z gruzów wojny i chcąc nie chcąc została w niej "słoikiem" – Tym niewybrednym słowem my, urodzone w dużych miastach dzieci po cichu określamy przyjezdnych. Chodzi o jedzenie potraw przywiezionych z domu. O rodzinę, która kosztem wyrzeczeń mebluje cię kulinarnie, podczas gdy miejscowi widzą w słoikach z twojego parapetu symptom uzależnienia ekonomicznego, bycia na wczesnym etapie dorobku.
-Gdy już trochę podrosłem, pamiętam, że śląska kuchnia była obecna w domu na codzień. Mama mimo swych rzadkich wizyt w rodzinnych stronach często czyniła starania, żeby to, co ona gotuje zostawało mi w pamięci, podsuwając przepisy lub podpowiadając sposoby na szybkie dania. Czasem do tego stopnia nachalnie, że jako młody chłopak odbierałem to niemalże jak impertynencję. No ale pokażcie mi kogoś, kto nie wkurzył się na swoich starych choć raz.
+Gdy już trochę podrosłem, pamiętam, że śląska kuchnia była obecna w domu na co dzień. Mama mimo swych rzadkich wizyt w rodzinnych stronach często czyniła starania, żeby to, co ona gotuje zostawało mi w pamięci, podsuwając przepisy lub podpowiadając sposoby na szybkie dania. Czasem do tego stopnia nachalnie, że jako młody chłopak odbierałem to niemalże jak impertynencję. No ale pokażcie mi kogoś, kto nie wkurzył się na swoich starych choć raz.
 Tu w Londynie również niczym jak ten "słoik" zostałem zostawiony na pastwę wyboru: albo polonijne markety albo Tesco. Po Niej... zostały mi wyłącznie wspomnienia. Mam takie jedno zdjęcie z Zoo, które zrobiła tą swoją nieśmiertelną kamerą Praktica LLC. Na awersie jest oczywiście jakiś miś hasający po wybiegu. Zawsze przy tym zdjęciu myślałem, że Mamie chodziło o naszą wizytę w Zoo, dopóki ostatnio nie odkryłem, że na rewersie znajduje się kolejny jej przepis. Zostawiony w tajemnicy dla synka, jak już będzie dorosły i zechce wrócić pamięcią.
@@ Line 71: / Line 71: @@
 As I grew older, I recall how Silesian dishes became daily staples at our table. Even though Mum seldom returned to her roots, she made sure that the meals she cooked stayed fresh in my mind. She’d gently—or sometimes not-so-gently—remind me of recipes or suggest quick culinary tips. As a young boy, I often found her persistence irritating, almost intrusive. But honestly, show me someone who hasn’t been annoyed by their parents at least once.
-Now, here in London, I’ve become that very same “słoik”, forced to choose between Polish grocery stores and Tesco. Since Mum’s passing, all that remains are memories. I have this one old photo from a visit to the zoo, taken with her trusty old Praktica LLC camera. On the front, of course, there’s a bear, roaming around its enclosure. I always assumed the photograph was simply about our family trip to the zoo. That is, until recently, when I discovered that on the back of the picture, Mum had carefully written down another recipe—secretly tucked away, waiting for her son to grow up and want to return home through his memories.
+Now, here in London, I’ve become that very same “jar”, forced to choose between Polish grocery stores and Tesco. Since Mum’s passing, all that remains are memories. I have this one old photo from a visit to the zoo, taken with her trusty old Praktica LLC camera. On the front, of course, there’s a bear, roaming around its enclosure. I always assumed the photograph was simply about our family trip to the zoo. That is, until recently, when I discovered that on the back of the picture, Mum had carefully written down another recipe—secretly tucked away, waiting for someone to grow up and want to return home through his memories.